|
|
Jean de LA FONTAINE (1621-1695)
Το δικαστήριο του λιονταριού
Η μεγαλειότητα της Λεονής μια μέρα ήθελε να το μάθει
Από ποια έθνη τον έκαναν ο Ουρανός.
Έστειλε λοιπόν από βουλευτές
Οι υποτελείς του,
Αποστολή από όλες τις πλευρές
Μια κυκλική γραφή,
Με τη σφραγίδα του. Η γραφή ήταν
Ότι ένας μήνας κατά τη διάρκεια του βασιλιά θα κρατούσε
Ολομέλεια του οποίου το άνοιγμα
Πρέπει να είναι μια μεγάλη γιορτή,
Ακολουθούμενη από τους πύργους του Fagotin.
Με αυτό το χαρακτηριστικό της μεγαλοπρέπειας
Ο πρίγκιπας στους υποκειμένους του έδειξε τη δύναμή του.
Στο Λούβρο τους τους προσκάλεσε.
Τι Λούβρο! ένα πραγματικό σπιθόσπιτο, η μυρωδιά του οποίου
Πρώτα στα πρόσωπα των ανθρώπων. Η Αρκούδα σταμάτησε το ρουθούνι του:
Θα ήταν ωραίο να κάνω αυτό το δικό μου,
Η γκριμάτισή του ήταν κακή. Ο ερεθισμένος Μοναρχός
Τον έστειλε στον Πλούτωνα για να τον αφαιρέσει.
Ο Πιθήκος ενέκρινε έντονα αυτή τη σοβαρότητα,
Και ο υπερβολικός κολοσσός εξήρε τον θυμό
Και το νύχι του πρίγκιπα, και της λίρας, και αυτή η μυρωδιά:
Δεν ήταν κεχριμπαρένιο, δεν ήταν λουλούδι,
Ποιος δεν ήταν το σκόρδο στην τιμή. Η ανόητη κολακεία του
Ήταν μια κακή επιτυχία και εξακολουθούσε να τιμωρείται.
Αυτό το Monseigneur du Lion-là
Ήταν ο συγγενής του Καλλιγκούλα.
Η Αλεπού είναι κοντά: "Εδώ," είπε ο Sire,
Τι νιώθεις πες μου: μιλούν χωρίς μεταμφίεση.
Ο άλλος αμέσως ζητήσει συγνώμη,
Ισχυρίζοντας ένα μεγάλο κρύο: θα μπορούσε μόνο να πει
Χωρίς μυρωδιά. με λίγα λόγια, παίρνει μακριά με αυτό.
Αυτό σας εξυπηρετεί ως διδασκαλία:
Μην βρίσκεστε στο γήπεδο, αν θέλετε να παρακαλώ,
Δεν μανία εξωφρενική, ούτε πολύ ειλικρινής,
Και μερικές φορές προσπαθούν να απαντήσουν στη Νορμανδία.
|
